ظرفهای لاجوردی و آبیرنگ میناکاری شده برای هر ایرانی جذابیت خاصی دارد و اغلب به عنوان ظرف تزئینی در داخل خانه استفاده میشود. اما چون این ظروف گران هستند، تهیه اصل آنها اهمیت زیادی دارد. با روشهایی که در این مطلب برای تشخیص میناکاری اصل از تقلبی خواهیم گفت میتوانید به راحتی یک ظرف بیکیفیت و نامرغوب را تشخیص دهید و دیگر بابت آن پول پرداخت نکنید. با مجله زاوش همراه باشید تا شما را با روشهای تشخیص میناکاری مرغوب از نامرغوب آشنا کنیم.
یکی اصلیترین روشهایی که میتوانید با کمک آن ظرف یا بشقاب میناکاری اصل را از نمونههای تقلبی بازار تشخیص دهید، توجه به نشان و مهر سازنده است. حالا این سازنده میتواند یک هنرمند بوده باشد که مهر خودش را در پشت ظرف حک میکند و یا یک شرکت ساخت صنایع دستی باشد. در هر صورت مهر و نشان آنها از اصلی بودن ظرف میناکاری حکایت دارد.
یکی دیگر از روشهای تشخیص ظروف میناکاری اصل از تقلبی بررسی سطح ظرف است. در ظرفهای تقلبی حتی از اگر مس یا برنج هم تهیه شده باشند، برخی قسمتها رنگ اضافه دارند که نشان میدهند اصلی نیستند و یا توسط افراد بیتجربه ساخته شدهاند. به هر حال وقتی سطح ظرف میناکاری صاف و یکدست باشد، ظاهر زیباتری هم دارد.
وقتی از وزن ظرف میناکاری صحبت میکنیم و میخواهیم شما را با نحوه تشخیص میناکاری اصل آشنا کنیم، منظورمان بررسی تناسب ون با جنس بدنه محصول است. فکر کنید فروشنده به شما میگوید این محصول از مس خالص تهیه شده است، اما همین که ظرف را دستتان میگیرید، متوجه سبک بودن آن میشوید.
گاهی هم ظرف آنقدر سنگین است که تعجب میکنید چرا در آن اینقدر مس به کار رفته است. در نتیجه متوجه میشوید این ظرف نه از جنس مس، بلکه از آهن با روکش مسی تهیه شده است که بعد از مدتی زنگ زده میشود و دیگر زیبایی اول را ندارد.
برای تشخیص میناکاری مرغوب از نامرغوب تمامی لبههای ظرف مورد نظر را به دقت بررسی کنید. یک ظرف باکیفیت دچار ترک خوردگی نمیشود و هیچ حبابی را در قسمت رنگکاری شده مشاهده نمیکنید. همچنین پوسته شدن، زبر بودن رنگ و یا کم رنگ بودن رنگ ظرف در برخی از نقاط نشانهای از تقلبی بودن ظرف میناکاری است.
در قسمت داخل ظرف ممکن است هیچ کدام از این نشانهها را مشاهده نکنید و تصور کنید ظرف اصل است. اما همین که به قسمتهای لبه دقت میکنید، متوجه رنگ پریدگی در این قسمت میشوید.
لعاب برای زیباتر شدن و البته افزایش دوام ظروف میناکاری به کار میرود. اما وقتی که یک فرد غیرحرفهای بخواهد ظرف را لعابکاری کند، در برخی از قسمتها غلظت مواد زیاد میشود که نتیجه آن افزایش ضخامت لعاب خواهد بود و در برخی از نقاط ظرف ضخامت لعاب خیلی کم میشود.
به طور کلی یکی از راههای تشخیص ظروف میناکاری اصل از تقلبی توجه به ضخامت یکسان لعاب است. پس به دقت به ظرف نگاه کنید! هیچ یک از قسمتها نباید لعاب کمتر و در نقاط دیگر لعاب ضخیم داشته باشد.
ظروف اصلی اغلب در کارگاههای ساخت صنایع دستی تهیه میشوند و برای لعاب ظروف میناکاری از تجهیزات و ابزارهایی استفاده میکنند تا سطح آن در تمامی قسمتهای ظروف یکسان باشد.
همان طور که گفتیم این ظروف باید در انتهای کار لعاب شوند که ظاهر زیباتری پیدا میکنند. البته برای محصولات تقلبی اغلب از لعابهای بیکیفیت استفاده میشود که نه تنها ظرف براق نیست، بلکه حتی کدر هم میشود.
پس برای تشخیص میناکاری اصل بهتر است به صاف و صیقلی بودن و درخشش ظرف در مقابل نور را امتحان کنید.
ناگفته نماند در کارگاههای صنایع دستی، بعد از لعاب ظروف میناکاری را در کوره قرار میدهند تا مقاومت رنگها و لعاب افزایش یابد. به همین دلیل ظرف اصلی برق میزند.
اگرچه هیچ فروشندهای اجازه نمیدهد مشتریان با اشیا نوک تیز به جان ظرفهایشان بیفتند و این کار را نمیتوانید روی ظرف تست کنید، اما با ناخن هم میتوانید میناکاری اصل را از محصولات تقلبی تشخیص دهد. ظرفهای تقلبی با رنگ و لعاب بیکیفیت تهیه میشوند و همین که ناخن خود را روی آنها بکشید، رد خراش را به راحتی مشاهده میکنید.
بهتر است بعد از کشیدن ناخن، برای دیدن خط و خراش ظرف را در برابر نور بگذارید تا بهتر متوجه اصلی یا تقلبی بودن ظرف شوید. اگر کلید در جیب دارید، آن را به آرامی روی ظرف میناکاری بکشید. با این کار اگر ظرف تقلبی باشد، رد کلید روی آن باقی میماند.
یکی دیگر از راههای آسان برای تشخیص میناکاری مرغوب از نامرغوب قرار دادن آن در کنار رطوبت یا گرماست. مشخص است که وقتی برای ظرف از رنگ و لعاب نامرغوب تهیه شده باشد، همین که در برابر حرارت یا گرما قرار بگیرد، رنگ آن تغییر میکند. . البته منظور ما از گرما، حرارت مستقیم شعله نیست! چون در این صورت رنگ و لعاب روی ظرف از بین میرود. رطوبت و نم هم ظرفهایی را که از فلزاتی مثل آهن تهیه شده باشند، خراب میکند.
اگر فروشنده به شما گفته است که محصولات او از جنس مس تهیه شدهاند، پس نباید به راحتی اکسید شوند. از طرف دیگر وقتی ظرف به طور کامل با رنگهای مختلف پوشش و در آخر لعابکاری شده باشد، دیگر رطوبت و نم به داخل آن نفوذ نمیکند.
از آنجا که برای تست این مورد و تشخیص ظروف میناکاری اصل از تقلبی باید مدت زمان زیادی بگذرد، میتوانید به قسمتهای پشت ظرف دقت کنید. اگر هیچ ردی از زنگ زدگی یا تغییر رنگ فلز را در پشت ظرف مشاهده نکردید، این محصول اصلی است. همچنین میتوانید از آهنربا استفاده کنید؛ چون در صورتی که ظرف از آهن تهیه شده باشد، آهنربا به آن متصل میشود. اما آهنربا به ظروف مسی نمیچسبد.
حالا که در مورد خود ظرف صحبت کردیم، باید به اعتبار فروشنده هم بپردازیم. به هر حال فروشنده هم میتواند اصل بودن محصول خود را تضمین کند. بنابراین یک راه تشخیص میناکاری اصل بررسی اعتبار فروشگاه و فروشنده است. برای مثال در فروشگاه زاوش همه ظروف میناکاری با ضمانت ده ساله به دست مشتریان داده میشوند که از اصالت کالاها حکایت دارد.
برای تشخیص میناکاری اصل راههای زیادی وجود دارد که در این مطلب به تک تک آنها اشاره کردیم. فراموش نکنید ظروف مینا باید علاوه بر داشتن لعاب و رنگ زیبا، از مواد اولیه باکیفیت هم تهیه شده باشند. در فروشگاه زاوش تمامی این ظروف از جنس مس هستند که تا سالها مهمان خانههایتان خواهند بود.
خیر. فقط باید به مهر و نشان سازنده در پشت ظرف دقت کنید.
به وزن آن دقت کنید! برای مثال ظروف مسی وزن سبکتری نسبت به ظروف آهنی دارند.
داشتن لبههای صاف و تمیز و بدون رنگ پریدگی، دارای لعاب با ضخامت یکسان در همه نقاط ظرف و براق بودن از راههای تشخیص میناکاری مرغوب بودن و اصل نبودن است.
مقالات مرتبط: